KÖR GÖRÜR DE BAKAMAZ
Annemler hep kız gibi olmamamdan yakınırlar. Neymiş efendim kız dediğin ev işini kimseye bırakmazmış. Abim geçen gün kahve yaptı diye başlarının üstüne oturtmadıkları kaldı. Hiç anlayamadım gitti. İnsanlar bir türlü bize nasıl hitap edeceklerini çözemiyorlar. Hatta dayım bana “Şey” diyor. Eşyaya sesleniyor sanki.
Ulan cahil oğlu cahil diyesim geliyor amma zor tutuyorum valla kendimi. Ben de ona
“Şey” diyeyim bakalım. Adamın eli ayağı var suyunu bile benden istiyor be! Olmaz olsun böyle şey diyemem tabii büyük sonuçta bir günahını iki sevap göreceksin.
-Şşşt emmi bana bir çay ver hele.
Bir de bizim İbne Osman var. Geçen gün şort giydi diye oğlanın adını ibneye çıkardılar ya. Amma ben biliyordum onun ibne olduğunu, anladıydım yani. Bizimkiler oradan geçerken arkalarını kolluyorlar. Vay be! ibne nelere kadir Allahım!
-Ana!Ana!
-Ne var len?
-İbne Osman var ya!
-Deme şu meymenetsizin ismini.
-Ormanda bulmuşlar ana! Yakmışlar Osman’ı.
